У блогаўскае жыццё толькі паспела зазірнуць, і тут жа з'ехала ў сонечную і смачную Гішпанію. Калі вам будуць цікавыя мае аповеды пра гэтую краіну і жыццё ў ёй не ў якасці турыста, то - запрашаю!
Частка 1. Як яно так выйшла.
Рознае бывае жыццё ў чалавека - то ідзеш сабе па жыцці прыпяваючы, то раптам наступае чорная паласа, а ў ёй - самы змрочны чорны дзень. Ці ноч... І ўсё, здаецца, разбіваецца ў тваім жыцці, і не бачна свету наперадзе...
Мне ў такую хвіліну на дапамогу прыйшоў УКантакт. Я пераглядала навіны фрэнд-стужкі і мае вочы трапілі на аб'яву "Тэрмінова расшукваецца жанчына з дзіцем год 5 для сумеснага адпачынку ў Гішпаніі на месяц-два". Я ніколі ў жыцці не прымала такіх хуткіх і неабдуманных рашэнняў, але ў той момант гэта было не маё рашэнне. Гэта быў моцны ўдар Лёсу палкай па галаве чалавеку-агностыку. І я прыняла гэтую прапанову - я зраблю ўсё, буду эканоміць, і паеду ў Гішпанію! Вядома, мнавіта з гэтай думкай я і паснула ў тую страшную ноч.
Сябры мае! Выбіраеце сабе ў фрэнды сапраўды блізкіх вам па духу людзей, не бойцеся адкідваць тых, з кім вы адчуваеце сябе недобра, і тады сац.сеткі сапраўды стануць вам памочнікамі па жыцці, як апынулася са мной. Бо апроч гэтай аб'явы, менавіта дзякуючы сябрам па сац.сеткам, я змагла сабраць неверагодна вялікую для мяне суму для падцверджання фінансвавай незалежнасці для атрымання візы. Цуды існуюць! Іх трэба навучыцца для сябе арганізоўваць ))
А вы калі-небудзь бачылі закат над Альпамі?! Тут на фота мой самы шчаслівы момант гэтага году!
Частка 1. Як яно так выйшла.
Рознае бывае жыццё ў чалавека - то ідзеш сабе па жыцці прыпяваючы, то раптам наступае чорная паласа, а ў ёй - самы змрочны чорны дзень. Ці ноч... І ўсё, здаецца, разбіваецца ў тваім жыцці, і не бачна свету наперадзе...
Мне ў такую хвіліну на дапамогу прыйшоў УКантакт. Я пераглядала навіны фрэнд-стужкі і мае вочы трапілі на аб'яву "Тэрмінова расшукваецца жанчына з дзіцем год 5 для сумеснага адпачынку ў Гішпаніі на месяц-два". Я ніколі ў жыцці не прымала такіх хуткіх і неабдуманных рашэнняў, але ў той момант гэта было не маё рашэнне. Гэта быў моцны ўдар Лёсу палкай па галаве чалавеку-агностыку. І я прыняла гэтую прапанову - я зраблю ўсё, буду эканоміць, і паеду ў Гішпанію! Вядома, мнавіта з гэтай думкай я і паснула ў тую страшную ноч.
Сябры мае! Выбіраеце сабе ў фрэнды сапраўды блізкіх вам па духу людзей, не бойцеся адкідваць тых, з кім вы адчуваеце сябе недобра, і тады сац.сеткі сапраўды стануць вам памочнікамі па жыцці, як апынулася са мной. Бо апроч гэтай аб'явы, менавіта дзякуючы сябрам па сац.сеткам, я змагла сабраць неверагодна вялікую для мяне суму для падцверджання фінансвавай незалежнасці для атрымання візы. Цуды існуюць! Іх трэба навучыцца для сябе арганізоўваць ))
