23 April 2015

Гішпанія-2015. Пачатак.

У блогаўскае жыццё толькі паспела зазірнуць, і тут жа з'ехала ў сонечную і смачную Гішпанію. Калі вам будуць цікавыя мае аповеды пра гэтую краіну і жыццё ў ёй не ў якасці турыста, то - запрашаю!

А вы калі-небудзь бачылі закат над Альпамі?! Тут на фота мой самы шчаслівы момант гэтага году! 


Частка 1. Як яно так выйшла.

Рознае бывае жыццё ў чалавека - то ідзеш сабе па жыцці прыпяваючы, то раптам наступае чорная паласа, а ў ёй - самы змрочны чорны дзень. Ці ноч... І ўсё, здаецца, разбіваецца ў тваім жыцці, і не бачна свету наперадзе...

Мне ў такую хвіліну на дапамогу прыйшоў УКантакт. Я пераглядала навіны фрэнд-стужкі і мае вочы трапілі на аб'яву "Тэрмінова расшукваецца жанчына з дзіцем год 5 для сумеснага адпачынку ў Гішпаніі на месяц-два". Я ніколі ў жыцці не прымала такіх хуткіх і неабдуманных рашэнняў, але ў той момант гэта было не маё рашэнне. Гэта быў моцны ўдар Лёсу палкай па галаве чалавеку-агностыку. І я прыняла гэтую прапанову - я зраблю ўсё, буду эканоміць, і паеду ў Гішпанію! Вядома, мнавіта з гэтай думкай я і паснула ў тую страшную ноч.

Сябры мае! Выбіраеце сабе ў фрэнды сапраўды блізкіх вам па духу людзей, не бойцеся адкідваць тых, з кім вы адчуваеце сябе недобра, і тады сац.сеткі сапраўды стануць вам памочнікамі па жыцці, як апынулася са мной. Бо апроч гэтай аб'явы, менавіта дзякуючы сябрам па сац.сеткам, я змагла сабраць неверагодна вялікую для мяне суму для падцверджання фінансвавай незалежнасці для атрымання візы. Цуды існуюць! Іх трэба навучыцца для сябе арганізоўваць ))


28 February 2015

Вярнулася!!! Запрашаю на гарбату!

Я вярнулася да цябе, маё блогаўскае жыццё і абяцаю больш не пакідаць цябе, бложык, так на доўга больш ніколі! B маіх чытачоў, якія, спадзяюся, вярнуцца да мяне,  а калі і не - то буду пісаць для сябе ))

У маім жыцці быў цяжкі перыяд, і натхненне з уседлівасю таксама мяне пакінулі. А бягучы год будзе не лягчэйшым... І я адчула, што мне няма куды перанакіраваць думкі, адцягнуць увагу. Таму зараз я ўзяла сябе ў рукі, а дакладней - нагадала рукам іх першае прызначэнне ў маім жыцці - і накірую сваю волю на ...

Яшчэ не ведаю... І вязаць хочацца, і скура, СКУРА, да якой я іду-іду.... і ніяк на вазьму яе ў ахапку. А яшчэ я стала вандроўнічаць, а справаздач пакуль нідзе не пісала. Так што будзе чым развеяць публіку )) Для інтрыгі толькі паведамлю, што была ў Індыі, і гэта было не ГОА, а Пенджаб - штат сікхаў.

А пакуль запрашаю на гарбату!

Посуд звязаны даўным-даўно для Вольгі Гарчычка, якая не толькі дзіцячы фатограф, але і выдатны кулінар!

Унізе яшчэ фоткі ))